SAN MARINO

Stolica:	San Marino
Ludność	30013
Obszar	61.6 km²
Gęstość zaludnienia	487 osób/km²
Język urzędowy	włoski
Waluta	1 euro = 100 eurocentów (EUR, €)
Największe miasta	San Marino
Ustrój polityczny	republika
Święta Narodowe	3 września - rocznica założenia republiki (301)
Skład etniczny	Sanmarińczycy (ok. 85% ludności), Włosi (ok. 15%)
Wyznanie	katolicyzm (ok. 95%), reszta niewierzący
Numer kierunkowy	+378

San Marino, Najjaśniejsza Republika San Marino stanowi enklawę na obszarze Włoch, granicząc na odcinku 39 km z włoskimi regionami Emilia-Romania i Marche. Należy do jednych z najmniejszych państw Europy, mniejsze są tylko Watykan i Monako. Sam Marino uważane jest za najstarszą republikę świata.

San Marino utworzone zostało w roku 301 przez chrześcijańskiego budowniczego, kamieniarza zwanego Świętym Marinusem. Gdy uciekał przed prześladowcą chrześcijan – cesarzem rzymskim Dioklecjanem, ukrył się na szczycie Monte Titano (najwyższe z siedmiu wzgórz San Marino) i tam założył małą wspólnotę chrześcijańską. Właścicielka ziemi, pani Rimini zapisała ją w testamencie wspólnocie chrześcijańskiej.

Jest pewnym, że okolice były zamieszkane od czasów prehistorycznych, chociaż ślady bytności na Monte Titano sięgają jedynie średniowiecza.

Na pamiątkę kamieniarza, ziemię nazwano "Ziemią San Marino", by w końcu zmienić ją na nazwę, którą ma do dziś: "Republika San Marino".

Położone jest w górzystym terenie wchodzącym w skład pasma Apeninów. Najwyższy szczyt Monte Titano osiąga wysokość 749 m n.p.m.

AUSTRIA

Stolica:	Wiedeń
Ludność	8348233
Obszar	83871 km²
Gęstość zaludnienia	99,5 osób/km²
Język urzędowy	niemiecki
Waluta	1 euro = 100 eurocentów (EUR, €)
Największe miasta	Wieden, Graz, Linz, Salzburg, Innsbruck
Ustrój polityczny	Republika federalna
Święta Narodowe	26 październik (Deklaracja Neutralności 1955)
Skład etniczny	Austriacy (91,1%), Turcy (0,8%), Chorwaci (0,8%), Niemcy (0,5%), Węgrzy (0,4%), Słoweńcy (0,4%), Czesi (0,2%)
Wyznanie	katolicy (84,3%), bezwyznaniowcy (6,0%), luteranie (5,6%), muzułmanie (1,0%), żydzi (0,1%)
Numer kierunkowy	+43

Austria leży w centrum Europy mając za sąsiadów państwa: Niemcy, Czechy, Słowacja, Węgry, Słowenia, Włochy, Szwajcaria i Lichtenstain. Powierzchnie kraju w większości pokrywają alpejskie góry (65%). Klimat umiarkowany, silnie zróżnicowany ze względu na wysokość n.p.m. W górach liczne lodowce (największy Pasterze o długości 10,2 km), wysokie opady (do 2000 mm), częste burze i feny. Na nizinach suma roczna opadów 500-900 mm. Średnia temperatura powietrza i średnia suma opadów w stolicy kraju wynoszą: w styczniu -2°C i 38 mm, w lipcu 20°C i 76 mm.

ALBANIA

Stolica:	Tirana
Ludność	3620000
Obszar	28748 km²
Gęstość zaludnienia	126 osób/km²
Język urzędowy	albański
Waluta	Lek (1 lek = 100 qindarek)
Największe miasta	Tirana, Durrës, Elbasan, Wlora, Szkodra, Fier, Korcza, Kamza, Berat, Lushnja
Ustrój polityczny	republika
Święta Narodowe	28 listopada (dzień proklamacji niepodległości w 1912 r.)
Skład etniczny	Albańczycy: 97%, Grecy: 2%
Wyznanie	islam: 65%, prawosławie: 20%, katolicyzm: 15%
Numer kierunkowy	+355

Państwo w Europie Południowej, w zachodniej części Półwyspu Bałkańskiego, nad morzami: Adriatyckim i Jońskim. Graniczy z Grecją, Macedonią oraz Kosowem i Czarnogórą. Łączna długość granic lądowych wynosi 720 km, ponadto państwo posiada 362 km wybrzeża morskiego.

W dawnych czasach była nazywana Iliria, sami zaś Albańczycy nazywają ją Shqiperia (od słowa shqipe- kraj orłów).

Krajobraz Albanii jest zdominowany przez teren górzysty który stanowi 70% całej powierzchni. Niewielki procent kraju zajmują niziny położone nad Morzem Adriatyckim oraz doliny większych rzek takich jak: Drin, Wjosa lub Seman z Devoll

Albańczycy należą do najstarszych ludów europejskich. Homer wspomina w „Iliadzie” iliryjskie plemię Kardanów, praprzodków dzisiejszych Albańczyków. Antyczne miasto Butrint, według archeologów i historyków założył Eneasz, który to po opuszczeniu Butrintu założył Rzym. W czasach średniowiecznych i później Albania była pod osmańską okupacją, w sumie aż 450 lat. Niezawisłość dopiero odzyskała w 1912 roku. Jednakże w kwietniu 1939 roku została zajęta przez Włochy, a 3 lata później przez Niemcy. Wyzwolenie Albania zdobyła 29.11. 1944 roku, ale bez pomocy Armii Czerwonej. Po wyzwoleniu władze przejęła Partia Komunistyczna Enwera Hoży, który twarda ręką rządził do 1985 roku. Za jego rządów Albania była zupełnie odcięta od świata.

Według nieujawnionych ankiet w Albanii w chwili obecnej nie ma więcej niż 30% wyznawców Islamu, a liczba pozostałych dwóch wyznań pozostaje niezmienna. Wśród Albańczyków jest sporo osób niewierzących i oni zapewne stanowią obecnie większość, bowiem od 1967 roku do 1990 roku obowiązywał w kraju zakaz religii.

ANDORA  - Małe państwo w górach

Stolica:	Andora (Andorra la Vella)
Ludność	83137
Obszar	468 km²
Gęstość zaludnienia	178 osób/km²
Język urzędowy	kataloński i francusk
Waluta	1 euro = 100 eurocentów (EUR, €)
Największe miasta	Andorra la Vella, Les Escaldes, Encamp
Ustrój polityczny	monarchia konstytucyjna
Święta Narodowe	8 wrzesień
Skład etniczny	Hiszpanie (37,4%), Andorczycy (35,7%), Portugalczycy (13,0%), Francuzi (6,6%), Brytyjczycy (2,0%) i inni
Wyznanie	katolicyzm (94% mieszkańców)
Numer kierunkowy	+376

Państwo położone pomiędzy Hiszpanią i Francją we wschodnich Pirenejach w Europie południowo-zachodniej bez dostępu do morza.

Podstawę ekonomii Andory stanowi turystyka, handel i rolnictwo. Turystyka przynosi 80% dochodu budżetu kraju. W Andorze nie istnieją przepisy prawa podatkowego i celnego, co stwarza znakomite warunki do rozwoju handlu międzynarodowego.
Eksport - najważniejszymi partnerami Andory są: Hiszpania (58%), Francja (34%) - dane za rok 2000.
Import - najważniejszymi partnerami Andory są: Hiszpania (48%), Francja (35%) - dane za rok 2000.

Andora jako twór zamierzchłych czasów przetrwała zawirowania dziejowe m.in. dzięki: położeniu geograficznemu, suwerenności sprzyjała sprawowana nad nią dwuwładza francusko-hiszpańska - zapewniająca równowagę sił w tym rejonie, umiarkowana polityka
i neutralność oraz to, że nie była ze względów ekonomicznych łakomym kąskiem dla ewentualnych najeźdźców.
- Przełęcz Envalira dzieląca Andorę od Francji leży na wysokości 2 407 m n.p.m.
- Pierwsze drogi łączące doliny Andory ze światem zewnętrznym dla pojazdów wybudowano dopiero w 1913 roku (ku Hiszpanii) i w 1931 roku (ku Francji).

Najwyżej położony punkt: Coma Pedrosa 2 946 m n.p.m.

Andora jest republiką konstytucyjną pod formalnym zwierzchnictwem prezydenta Francji
i biskupa hiszpańskiego miasta La Seu d' Urgel jako współksiążąt. Pełnią oni funkcje reprezentacyjne. Posiadają także prawo veta w stosunkach międzynarodowych.

 JAPONIA

                                (ustrój polityczny,gospodarka,przemysł,rolnictwo i handel)

Japonia jest monarchią parlamentarną. Funkcje głowy państwa sprawuje cesarz, władza ustawodawcza należy do dwuizbowego parlamentu (Kokkai). W jego skład wchodzi Izba Reprezentantów, licząca 480 członków, wybieranych w wyborach powszechnych na okres 4 lat, i Izba Radców – 242 członków, powoływanych na okres 6 lat (połowa składu odnawiana co 3 lata). Władzę wykonawczą sprawuje rząd odpowiedzialny przed parlamentem. Szefa rządu mianuje cesarz.

Japonia pozostaje zdecydowanie drugą, po USA, gospodarką świata, wytwarzającą 15% światowego GDP. Kolejne Niemcy ok. 6%.

Gospodarka tego kraju znajduje się na etapie zaawansowanej industrializacji, działającej w warunkach masowego przepływu informacji i wysoko rozwiniętej sieci transportu.

Kraj posiada bardzo niewielkie, choć zróżnicowane złoża surowców naturalnych. Istotne z punktu widzenia gospodarki narodowej są złoża rud cynku, ołowiuoraz miedzi. Ze względu na trudne warunki wydobycia i związane z tym wysokie koszty ogranicza się wydobycie węgla kamiennego.

Dochód narodowy w 2004 wynosił 29 400 USD na 1 mieszkańca. Średnia stopa inflacji w 2004: -0,1%.

Japoński przemysł przetwórczy zalicza się do najnowocześniejszych i najbardziej wydajnych na świecie. W latach 90. XX wieku wśród 25 największych przedsiębiorstw przemysłowych świata 6 pochodziło z Japonii. Były to koncernyToyota, Nissan, Honda (samochodowe), Hitachi (elektroniczny), Matsushita, Toshiba (elektryczne).

Niezwykle silnie rozwinął się japoński przemysł hutnictwa stali, będący podstawą przemysłu stoczniowego i samochodowego. Głównymi ośrodkami hutniczymi są miasta: Jawata, Amagasaki, Nagoja, Kobe, Kawasaki. Japoński przemysł okrętowy od wielu lat zajmuje przodującą w świecie pozycję, pomimo wyraźnie w tej branży rysującego się trendu spadkowego. Przemysł stoczniowy skoncentrował się w regionie miast: Nagasaki, Sasebo, Nagasu, Osaka, Jokohama, Jokosuka.

Japonia przoduje w dziedzinie produkcji obrabiarek i robotów przemysłowych. Szczególną renomą cieszy się przemysł elektroniczny, optyczny i mechaniki precyzyjnej. Ponad połowa komputerów produkowanych na świecie pochodzi z Japonii. Zasłużone uznanie, ze względu na swą wysoką jakość, zdobyły japońskie aparaty fotograficzne, zegarki, lornetki, maszyny do szycia. W Japonii produkuje się szereg urządzeń przemysłowych powszechnego użytku, m.in.: telewizory, radia, pralki, lodówki. Niezwykle dobrze rozwinęły się zakłady branży chemicznej, głównie przemysł petrochemiczny i produkcja nawozów sztucznych. Waga przemysłu włókienniczego w gospodarce narodowej kraju w ciągu ostatnich dziesięcioleci relatywnie zmalała, choć Japonia pozostaje nadal znaczącym eksporterem wyrobów włókienniczych.

Charakterystyczną cechą przemysłu japońskiego jest koncentracja jego najważniejszych ośrodków wzdłuż wybrzeża i wokół największych ośrodków miejskich. Znaczna część japońskiego potencjału przemysłowego skupiła się w 4 rejonach: Tokio-Jokohama, Osaka-Kobe, Nagoja i na północy wyspy Kiusiu.

Również gospodarka rolna kraju stoi na bardzo wysokim poziomie. Pomimo ograniczonego areału ziem uprawnych, kraj w 75% jest samowystarczalny żywnościowo. Korzystny klimat pozwala na uzyskanie dwóch zbiorów w ciągu roku. Do najważniejszych roślin uprawnych należy ryż, pszenica, jęczmień oraz owoce, jarzyny i ziemniaki. Gospodarka hodowlana, ograniczona niewielkimi obszarami łąk i pastwisk, ma zdecydowanie drugorzędne znaczenie.

Niedobór białka zwierzęcego równoważy w Japonii bardzo dobrze rozwinięte rybołówstwo, które w znacznej mierze uzupełnia bilans żywnościowy kraju. Największe porty rybackie znajdują się w Hakodate i Shimonoseki.

Do największych partnerów handlowych kraju należą: Stany Zjednoczone, Chiny, Tajwan, Indonezja, Hongkong, Korea Południowa, Niemcy. Obroty z zagranicą w 2004 wynosiły: import – 401,8 mld USD, eksport – 538,8 mld USD.

JAPONIA

(Warunki Naturalne,Ludność i Historia)

Podzielona administracyjnie na 43 prefektury, 2 prefektury miejskie, miasto wydzielone Tokio (wszystko na Honsiu) oraz prowincję Hokkaido.

Językiem urzędowym jest japoński.

Waluta narodowa, jen, dzieli się na 100 senów.

127 417 tys. mieszkańców (2005), co daje średnią gęstość zaludnienia 336 osób/km². Przyrost naturalny: 0,05 (2005). Mieszkańcami Japonii są przede wszystkim Japończycy (99%) oraz niewielkie grupy Koreańczyków, Chińczyków, Amerykanów, Filipińczyków.

Dwie największe grupy wyznaniowe tworzą szintoiści (40%) i buddyści (38%), poza którymi spotyka się protestantów i katolików. Zjawisko analfabetyzmu nie występuje. Średnia długość życia mężczyzn wynosi 78 lat, kobiet – 84 lata. Są to najwyższe wskaźniki na świecie.

W ukształtowaniu krajobrazu Japonii dominującą rolę odgrywają obszary górskie, zajmujące niemal 2/3 powierzchni kraju. Największe obszary nizinne położone są wzdłuż wybrzeży. Góry w Japonii osiągają znaczne wysokości, charakteryzują się urozmaiconą rzeźbą typu alpejskiego. Najwyższym szczytem jest, położony w środkowej części wyspy Honsiu, wulkan Fudżi. Ogółem na wyspach japońskich znajduje się 196 wulkanów, z których 30 jest aktywnych.

Japonia znajduje się w strefie aktywnej sejsmicznie, rocznie notuje się tutaj ok. 7500 wstrząsów. Silne trzęsienia ziemi występują raz na kilka lat. W styczniu 1995 miasto Kobe nawiedziło potężne trzęsienie ziemi zabijając ponad 6,5 tys. ludzi, wstrząsy osiągnęły siłę 7,2 stopnia Richtera.

Sieć rzeczną Japonii tworzą liczne, lecz krótkie rzeki o dużym spadku wód i znacznym potencjale hydroenergetycznym. Najdłuższa z rzek, Shinano na Honsiu, liczy 367 km, do dłuższych zaliczają się także Tone na Honsiu (322 km) oraz Ishikari na Hokkaido (268 km). Dorzecza rzek japońskich są z reguły niewielkie. Rzeki, ze względu na znaczny spadek, liczne progi i wodospady, jedynie w nieznacznym stopniu nadają się do wykorzystania jako szlaki wodne.

Większa część obszaru Japonii pozostaje pod wpływem klimatu podzwrotnikowego. Kraj znajduje się w strefie oddziaływania monsunowej cyrkulacji powietrza. Pomiędzy sierpniem a wrześniem często występujątajfuny, którym towarzyszą obfite ulewy. Średnia temperatura stycznia notowana w stolicy kraju (Tokio) wynosi 4°C, lipca zaś 25°C. Roczna suma opadów 1565 mm.

W początkach naszej ery Japonię zamieszkiwało szereg odrębnych plemion. Proces ich zjednoczenia dokonał się w I w., gdy powstało pierwsze państwo japońskie - Yamato. W IV w. Japonia podbiła część Korei, skąd na wyspy japońskie dotarł buddyzm szeroko rozpowszechniając się przez następne stulecia. Od początku VII w. zaznaczał się w Japonii wyraźny spadek rangi cesarzy. Faktycznymi dysponentami władzy byli najpierw buddyjscy mnisi, później przedstawiciele potężnych rodów magnackich.

W IX w. do władzy doszedł ród Fujiwara, następnie w 1192 przedstawiciel rodu Minamoto - Yoritomo, który wybrany na shoguna (naczelnego wodza) przejął pełnię władzy nad państwem. Po śmierci kolejnego shoguna - Takanuji Ashikaga - państwo uległo rozpadowi na szereg oddzielnych prowincji rządzonych przez przedstawicieli poszczególnych rodów magnackich. Prowincje prowadziły ze sobą nieustanne walki.

W XVIII w. jednemu z władców feudalnych - Togukawie Ieyasu - udało się na powrót zjednoczyć Japonię, przywrócić system centralnej władzy nad krajem. Nowy władca zbudował sprawne państwo ze stolicą w Edo (dzisiejsze Tokio). W polityce zagranicznej zastosował ścisły izolacjonizm handlowy, zerwał wszelkie kontakty z zagranicą, zmusił do wyjazdu z kraju wszystkich Europejczyków. Gospodarcza i polityczna izolacja Japonii przełamana została pod naciskiem państw zachodnich. W lipcu 1853 amerykańskie okręty wpłynęły na wody zatoki Uraga, ich dowódca komandor M. Perry zażądał w imieniu Stanów Zjednoczonych nawiązania stosunków handlowych. Japonia ustąpiła obawiając się interwencji zbrojnej.

W późniejszym czasie nawiązała współpracę handlową z kolejnymi krajami:Wielką Brytanią, Rosją, Francją, Holandią i Portugalią. Liberalizacja stosunków z zagranicą doprowadziła do wzrostu napięć wewnątrz kraju. Przeciwnicy rządów shogunów domagali się restauracji władzy cesarskiej. W styczniu 1868 procesarscy powstańcy zdobyli pałac w Edo, zmuszając do zrzeczenia się rządów ostatniego shoguna - Yoshinobu Tokugawę.

Nowym władcą Japonii został cesarz Mutsuhito, który zlikwidował shogunat i zainicjował system reform społecznych i ekonomicznych zwanych restauracją Meidżi. Państwo przeszło szereg głębokich przeobrażeń, prowadzono systematyczną politykę modernizacji kraju, opartą na wzorach zachodnich. Na przełomie XVIII i XIX w. Japonia przekształciła się w wschodnioazjatyckie mocarstwo, pokonując m.in. Chiny (1894), Rosję (1904), anektując Koreę (1905). Opowiadając się w I wojnie światowej po stronie aliantów Japonia uzyskała niemieckie posiadłości na Oceanie Spokojnym.

W tym okresie w kraju szybko rozwijał się przemysł i handel. W 1931 wojska japońskie rozpoczęły wojnę w Mandżurii, zajmując do 1933 cały kraj, na obszarze którego proklamowano powstanie marionetkowego państwa Mandżukuo. Zabór Mandżurii spotkał się z ostrym sprzeciwem opinii międzynarodowej, skutkiem czego Japonia wystąpiła w 1933 z Ligi Narodów. W 1937 wybuchła wojna z Chinami, w wyniku której wojska japońskie opanowały niemal wszystkie ważne miasta Chin.

Dalsza ekspansja w Azji nie była już możliwa bez konfrontacji militarnej ze Stanami Zjednoczonymi, którym zaczęła zagrażać rosnąca potęga Japonii w tej części świata. Japończycy rozpoczęli wojnę niszcząc stacjonującą w Pearl Harbour na Hawajach amerykańską flotę Pacyfiku (XII 1941). Po początkowych sukcesach armii japońskiej inicjatywa przeszła w ręce Amerykanów, którzy do 1945 pokonali Japończyków.

Okupacyjne władze amerykańskie wprowadziły w Japonii demokratyczny system sprawowania władzy. Cesarzem pozostał zasiadający na tronie od 1926Hirohito, był on jednak zmuszony zrzec się boskich przymiotów swego panowania. Odbudowana z niemal kompletnej ruiny gospodarka japońska, dzięki wydatnej pomocy amerykańskiej, od początku prezentowała wysoki poziom zaawansowania techniczno-technologicznego. Japonia dynamicznie rozwijała się, szybko stając się potęgą przemysłową i handlową w skali świata. Od 7 I 1989 władcą Japonii jest cesarz Akihito.

Uchwalona w 1946 konstytucja zabrania używania wojsk japońskich poza terenami kraju. Ewenementem powojennej japońskiej polityki jest fakt, że państwo będące drugą po Stanach Zjednoczonych potęgą gospodarczą, faktycznie nie prowadziło własnej polityki zagranicznej. Przełomem w tej kwestii może okazać się sprawa Wysp Kurylskich, których zwrotu Japonia żąda bardzo stanowczo, uzależniając od tej kwestii swą pomoc gospodarczą dla Rosji. 24 lipca 1998 premierem został Keizo Obuchi, przewodniczący rządzącej Partii Liberalno-Demokratycznej - ustąpił ze stanowiska 2 kwietna 2000 z powodu choroby. Nowym premierem został 5 kwietnia 2000 Yoshiro Mori (również nowy przewodniczący współrządzącej Partii Liberalno-Demokratycznej). Pod koniec kwietnia 2001 nowym przewodniczący PLD został Junichiro Koizumi od maja tegoż roku sprawujący funkcję premiera.

2003 rząd japoński odmówił wydania przebywającego na terytorium kraju byłego dyktatora Peru A. Fujimori, który poszukiwany jest listem gończymInterpolu. 2004 Japonia wystąpiła o stałe miejsce w Radzie Bezpieczeństwa ONZ.

Wybory parlamentarne 2005 przyniosły zdecydowane zwycięstwo Partii Liberalno-Demokratycznej, premierem pozostał J. Koizumi.